مدح و مناجات با پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم
ای روشـنـی آیــنـه! ای آبــروی آب! اسلام تو حـل کرد هـمه مـسئـله‌ها را از چلّه نـشـینیِ حـرا، تا شب معـراج طی کرده‌ای، ای روح دعا! مرحله‌ها را از بس که نوازش ز تو دیدند گل و خار برداشتی از روی زمین فـاصله‌ها را دل‌ها همه پابـند به زنجـیر هوس بود از مِهـر شکـسـتی هـمهٔ سلـسـله‌ها را از خاک به افلاک رساندی به محبت بی‌زاد و سفـر مردم و بی‌راحله‌ها را رسم تو وفا بود و، نصیب تو جفا شد ای کرده نهان در دل شیدا، گِـله‌ها را دندان تو را گرچه شکستند، تو گفتی تـأثـیـر دعــای سـحـر و نـافـلـه‌هـا را ای سنگ صبوری که پذیرفته‌ای از مِهر در خلوت خود تنگ‌ترین حوصله‌ها را گـل‌ها همه دارند به رخ گـرد یتـیـمی آوارهٔ صحـرا مکـن این قـافـلـه‌هـا را با زمـزمـهٔ وحـی به آوای دل‌انـگـیـز بـال و پـر پـرواز بده چـلـچـلـه‌هـا را |